اینجانب با انچه ایت الله صافی مرقوم فرموده اند موافق هستم .

 

 

 

 

 

 

 

بسمه تعالی

یکی از مشخصه های اصلی حوزه های علمیه شیعه از دیرباز، استقلال آنها و عدم وابستگی به هیچ نهاد و تشکیلاتی بوده است و این مشخصه وجه تمایز روحانیت شیعه از غیر آن بوده و سبب رشد و تربیت بزرگان و اعاظم بسیاری گردیده است و از این رو حفظ این ویژگی دارای اهمیت بسیار زیادی است؛ لذا هر اقدامی که شائبه از بین رفتن استقلال حوزه و مرجعیت را ایجاد نماید، و یا زمینه ساز این مطلب گردد به نحوی که بیم آن رود که در آینده موجب صدمه رسانی به روحانیت شیعه گردد، صلاح نمی باشد و باید از آن اجتناب نمود. علاوه بر این که این گونه اقدامات از قدیم الایام در حوزه سابقه داشته و هر از چندی برخی از افراد به فکر اصلاح ساختار آن برآمده اند که تا آنجا که اینجانب اطلاع دارم، هیچکدام از آنها منتج به نتیجه نشده و گاهی اوقات نتایج عکس نیز به بار آورده است.

عبدالکریم موسوی


بسمه تعالی

شک نیست که هرگونه نظم و ترتیب در حوزه های علمیه به مضمون وصیت گهربار مولا امیرمومنان علی علیه السلام در بستر شهادت « اوصیکما و جمیع ولدی و من بلغه کتابی هذا بتقوی الله و نظم امرکم » کار بسیار شایسته ای است اساسا عالم آفرینش سراسر نظم است و ما هم جزئی از آن هستیم و بهترین برهان خداشناسی در قرآن مجید برهان نظم است. بنابراین با اصل نظامات در حوزه های علمیه نمی توان مخالفت کرد و نبودن برنامه ای در نظامهای سابق حوزه علمیه ( مانند امتحانات، تنظیم پایه های دهگانه، برنامه انتخاب بهترین کتابهای فضلای حوزه و اهداء جوایز و امثال آن ) دلیل بر بیهوده بودن آن برنامه ها نیست مساله حضور و غیاب هم می تواند از این قبیل باشد.
ولی آنچه مهم است دو چیز است: نخست حفظ استقلال حوزه ها و آزادی دروس عالی حوزه و دیگر مشورت با مراجع در برنامه ریزی حوزه. امیدوارم با توجه به آنچه عرض شد اتحاد صفوف بین همه حوزویان محترم حاصل شود.

25/3/1389
ناصر مکارم شیرازی